കാത്തു നിന്നു നീ
എന്‍ തറവാടിന്‍ കോലായില്‍ ഇന്ന് .
ആലസ്യ വാര്‍ദ്ധക്യ മഞ്ചത്തില്‍
നിന്നു ഞാന്‍ ഒരു
മിഴി തുറന്നൊന്നു നോക്കി.
പണ്ട് നീ എന്നുടെ തോട്ടത്തിന്‍
വേലിക്കല്‍ കൂട്ടുകുടുംബമായി വാണനാള്‍
പത്തലുവെട്ടി ഞാന്‍ കാത്തു നിന്നു
കൊലവിളി കണ്ണ് തുറന്ന്‍,പക്ഷെ
അന്നു നീ ഒരു കണ്ണിറുക്കി
കളികാട്ടി നിന്നതോര്‍ക്കുന്നോ ?
എന്നിട്ടെന്തിനാണ്‌ ഇന്നുനീ
പൈദാഹ ദുഃഖമൊതിക്കൊ -
ണ്ടെന്‍മുഖം കാത്തു നില്‍ക്കുന്നെ ?
ഇന്നുവരെ നീ അറിഞ്ഞതില്ലേ
എനിക്ക് ഹൃദയമില്ലെന്ന സത്യം .
വേലികള്‍ മാത്രം തീര്‍ക്കുന്ന ഒരു
യന്തിരന്‍ ഞാന്‍ അന്നും ഇന്നും .
കരിന്തിരി കത്തുന്ന നേരം കാത്തു
ഞാന്‍ നില്‍ക്കുമായിരുന്നെന്നുമാ-
കാലവിളക്കിന്‍ ചുവട്ടില്‍.
കണ്ടീല ഞാനൊരിക്കലും
ആ, തിരിത്തുമ്പില്‍ കത്തുന്ന ചൈതന്യം
ജീവിത പുസ്തക താളില്‍ വരഞ്ഞത്
തീരുന്ന എണ്ണ കണക്ക് മാത്രം.
ഇന്ന് നിനക്ക് തരുവാന്‍ എന്‍
പക്കലില്ല ഒരു ചെറു കതിര്‍മണി പോലും.
നമുക്കൊന്നിച്ചു പോകാം, ആ
വിളക്കിലെ ആത്മചൈതന്യത്തില്‍ ലയിക്കം .
ആത്മചൈതന്യത്തിലേയ്ക്കാണോ ക്ഷണം?
ReplyDeleteഎലി വരുമോന്ന് സംശയമാണ്.
(Disable word verification)
എലികള്ക്ക് ചിന്താശേഷിയുളളതാണല്ലോ....അതുകൊണ്ട് കവി തട്ടും പുറത്തുകയറി എലികളെ ഇതു വായിപ്പിച്ച് കേള്പ്പിച്ചാല് മതി...ആശംസകള്
ReplyDeleteനമ്മുടെ മനസ്സില്‍ തന്നെയാണ് ഈ എലികള്‍ മാളം തുരന്ന് പാര്‍ക്കുന്നത്,,അഭിപ്രായത്തിന് നന്ദി ..
Deleteഭൂത ദയ ....
ReplyDeleteഅത് കുറച്ചുള്ളത് നല്ലത് തന്നെ .....
കവിത നന്നായി.