മറവിയില്ലാത്ത അലച്ചിൽ

നിലാവ് പെയ്തു നിറഞ്ഞ നടുമുറ്റത്തൊരു
തുളസിക്കതിർ നുള്ളി നീ നിൽക്കെ
വിഭ്രാന്തി മാറ്റൊലി കൊള്ളും മനസ്സുമായി
മാലികനായി ഞാൻ അലഞ്ഞു
മൂകത പരന്ന രാവിന്റെ ഇടനാഴി
പ്രണയസ്വപ്നങ്ങൾ വലിച്ചിഴച്ചു
കൈതവം കേളികളാടും നിൻ മിഴികളിൽ
എന്റെ അന്ധത ചാലിച്ച് സുറുമയിട്ടു
വിജനത നിനച്ച് യാത്ര തുടങ്ങി ഞാൻ
അലഞ്ഞു വലഞ്ഞു ജനവൃന്ദങ്ങളിൽ
മറവിയാം രാജിക്കൊരുങ്ങില്ലൊരിക്കലും
താഴിട്ടുപൂട്ടുവാൻ പഴുതുമില്ല ..

അറിയുന്നവർ പറയുക

കാലിൽ ചുറ്റുവാനൊരു വള്ളിതേടി
അലഞ്ഞു നടക്കുന്നവരുണ്ടോ ?
ആ വള്ളിയിൽ പൂവുകൾ വിടരുമ്പോൾ 
മധുരമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്നവരെത്ര ?
അനാഥസമുദ്രത്തിൽ അലയടി ഉയരുമ്പോൾ 
അതിനു കാതോർക്കാൻ മനക്കരുത്തുണ്ടോ ?
മിഴിനീരൊഴുകുമ്പോൾ അതിനുള്ളിൽ 
ഉപ്പാണോ മണലാണോ എന്നറിയുമോ ?
ചേറുപുരണ്ട കാലുകളിൽ വ്രണങ്ങൾ പൊട്ടുമ്പോൾ 
കതിരുകൾ അവർക്കായി നൽകുന്നവരെത്ര ?
അടിതെറ്റി വീഴുമ്പോൾ കാൽച്ചുവട്ടിലെ 
പുൽനാമ്പുകൾ കാണുന്നവരുണ്ടോ ?
ഉണ്ടെങ്കിൽ അവരുടെ എണ്ണം എന്റെ 
വിരലുകൾക്ക് അജ്ഞാതമാണോ ?
ഇവയെല്ലാം എന്റെ അറിവുകൾക്കപ്പുറം ..

പൊരുതുക നീ നിനക്കായി

കൊലുസിലെ മണികൾ 

പതിനാറു ചിലച്ചാൽ 
പിന്നെ മുഴങ്ങുന്നത് മരണമണി 
പുസ്തക സഞ്ചിയുടെ നൂലിഴകൾ 
ഇഴപിരിഞ്ഞ് വഴിപിരിഞ്ഞു 
തോളോട് തോളൊത്തു നിൽക്കുവാൻ 
ത്രാണിവരും നാളുകൾ വിദൂരം 
എങ്കിലും മണിയറ വാതിലുകൾ 
മാത്രമുള്ളൊരു മുറിയിലകപ്പെട്ട 
മാൻപേടയാണ് നീ
രാജനീതി അനീതിയുടെ ശാസനകൾ 
കാഴ്ച്ചവെച്ചാൽ പിന്നെ,
നിനക്ക് നീ മാത്രം രക്ഷ 
പൊരുതുക നീ നിനക്കായി..





  (ചിത്രം ഗൂഗിളില്‍ നിന്ന്)

പൂക്കൾ കൊഴിഞ്ഞാൽ

കാടുള്ളൊരുനാൾ,
പുഴയതിൽ ഉറപൊട്ടും.
പുഴയുള്ളൊരുനാൾ,
കുടമതിൽ തലപൊത്തും.
ഇവയുള്ളൊരു കാലം
ഭൂമിക്കും പൂക്കാലം 
പൂന്തോപ്പിൽ പൂത്തുലയും 
പൂവെല്ലാം കൊഴിയുംനാൾ
നാമെല്ലാം വിലയിക്കും 
പട്ടടയുടെ വിരിമാറിൽ ..





  (ചിത്രം ഗൂഗിളില്‍ നിന്ന്)